Soms kom je ergens pas bizar laat achter.
De Viva (jawel) heeft daar momenteel een item over onder het kopje: 'Laat gevallen kwartjes'.
Er verscheen een onthutsende rij bekentenissen op Facebook.
Van mensen die bijvoorbeeld opbiechtten dat ze pas heel laat beseften dat Horeca staat voor Hotel-Restaurant-Café. En dat Benelux een samenvoeging is van België, Nederland en Luxemburg.
Dat het een aard-appel is en geen aar-dappel.
Dat Brian Adams zong I got my first real 6-string en niet I got my first real sexdream. (?)
Dat Dikkertje Dap geen giraffe is en Berend Botje geen beer.
Heel leerzaam allemaal.
Ik heb ook iets waar ik pas heel laat achter kwam.
Nog maar heel recent.
Als in: eergisteren.
Komt ie:
Paolo Nutini is géén vertolker van het Italiaanse kwezellied, à la Eros Ramazotti.
Nja. Een enorme vergissing, dat weet ik nu.
Maar dat dacht ik dus.
Het had te maken met mijn wekkerradio, die al een tijd kapot is waardoor ik ’s ochtends niet meer naar 3fm luister, maar vooral ook met het onfortuinlijke toeval dat het éérste van Paolo Nutini waarmee ik in aanraking kwam niet zijn stem was, of zijn fijne voorkomen, maar zijn naam.
En zeg nou zelf: Paolo Nutini, dat klinkt toch ook gewoon als het neefje van Laura Pausini.
Dus ik parkeerde hem gezellig bij de italopop en ging verder met mijn leven.
Wat misschien ook mee heeft gespeeld: ik heb helemaal niets met Italiaanse namen.
Ik vind ze altijd zo aanstellerig.
Leonardo di Caprio.
‘Giovanni, Delano, eten!’
Bruno Banani.
Kent u die? Bruno Banani?
Dat is een parfumlijn.
Toen ik de reclame voor het eerst op televisie zag dacht ik dat het een grapje was.
HAHA lachte ik.
HAHA.
Dat gaat toch niemand kopen!
Een geurtje dat Banani heet.
Maar ik had het weer eens mis, want de betreffende lijn bestaat nog steeds en heeft het zelfs tot in de Douglas geschopt.
Er zijn dus wél mensen die het kopen!
(Zijn dat mensen die zich kunnen losrukken van de associatie met de geur van bananenschuimpjes, of – de absurde gedachte – juist niet?)
Terug naar Paolo Nutini.
Man!
Paolo Nutini ís helemaal geen Italiaan! Ja, okee, hij heeft een Italiaanse vader, vandaar de naam en zijn zuidelijke uiterlijk, maar hij komt uit Schotland!
En hij zingt helegaar geen Italiaanse zeikliedjes, hij maakt prachtige, snijdende soul en nja… woah!
Ik ben erachter.
En ik zeg altijd maar zo: beter bizar laat dan nooit.
De Viva (jawel) heeft daar momenteel een item over onder het kopje: 'Laat gevallen kwartjes'.
Er verscheen een onthutsende rij bekentenissen op Facebook.
Van mensen die bijvoorbeeld opbiechtten dat ze pas heel laat beseften dat Horeca staat voor Hotel-Restaurant-Café. En dat Benelux een samenvoeging is van België, Nederland en Luxemburg.
Dat het een aard-appel is en geen aar-dappel.
Dat Brian Adams zong I got my first real 6-string en niet I got my first real sexdream. (?)
Dat Dikkertje Dap geen giraffe is en Berend Botje geen beer.
Ik heb ook iets waar ik pas heel laat achter kwam.
Nog maar heel recent.
Als in: eergisteren.
Komt ie:
Paolo Nutini is géén vertolker van het Italiaanse kwezellied, à la Eros Ramazotti.
Nja. Een enorme vergissing, dat weet ik nu.
Maar dat dacht ik dus.
Het had te maken met mijn wekkerradio, die al een tijd kapot is waardoor ik ’s ochtends niet meer naar 3fm luister, maar vooral ook met het onfortuinlijke toeval dat het éérste van Paolo Nutini waarmee ik in aanraking kwam niet zijn stem was, of zijn fijne voorkomen, maar zijn naam.
En zeg nou zelf: Paolo Nutini, dat klinkt toch ook gewoon als het neefje van Laura Pausini.
Dus ik parkeerde hem gezellig bij de italopop en ging verder met mijn leven.
Wat misschien ook mee heeft gespeeld: ik heb helemaal niets met Italiaanse namen.
Ik vind ze altijd zo aanstellerig.
Leonardo di Caprio.
‘Giovanni, Delano, eten!’
Bruno Banani.
Kent u die? Bruno Banani?
Dat is een parfumlijn.
Toen ik de reclame voor het eerst op televisie zag dacht ik dat het een grapje was.
HAHA lachte ik.
HAHA.
Dat gaat toch niemand kopen!
Een geurtje dat Banani heet.
Maar ik had het weer eens mis, want de betreffende lijn bestaat nog steeds en heeft het zelfs tot in de Douglas geschopt.
Er zijn dus wél mensen die het kopen!
(Zijn dat mensen die zich kunnen losrukken van de associatie met de geur van bananenschuimpjes, of – de absurde gedachte – juist niet?)
Terug naar Paolo Nutini.
Man!
Paolo Nutini ís helemaal geen Italiaan! Ja, okee, hij heeft een Italiaanse vader, vandaar de naam en zijn zuidelijke uiterlijk, maar hij komt uit Schotland!
En hij zingt helegaar geen Italiaanse zeikliedjes, hij maakt prachtige, snijdende soul en nja… woah!
Ik ben erachter.
En ik zeg altijd maar zo: beter bizar laat dan nooit.